Kantoorgebouw Hanno & Co.

Tegenwoordig kennen we het als het Gele Gebouw, maar het kantoorgebouw Vijverhof op de hoek van Zomerhofstraat en Vijverhofstraat werd oorspronkelijk gebouwd voor de firma Heinrich Hanno & Co. Een stuwadoorsbedrijf opgericht in 1900. Eerder was het bedrijf gevestigd in het Grotiushuis aan de Westblaak. De firma Hanno had aanvankelijk slechts twee verdiepingen in gebruik; de rest werd verhuurd.

The Hanno head office, only a stone’s throw away from the wharves themselves, deals quickly and competently with all the handling and administrative work involved. Bij het honderdjarig bestaan van de firma in 2000 is een kleine brochure verschenen over de firma Heinrich Hanno. Daarin staan enige foto’s van het gebouw en een korte beschrijving. Verder is het gebouw in 1969 vrij geruisloos als één van de laatste in het Zomerhofkwartier gereed gekomen. In Het Vrije Volk van 17 november 1967 wordt bericht dat er ‘een kloek kantoorpand (zal) worden gebouwd naar ontwerp van architectenbureau L. Kolpa jr. Zoals op de tekening is te zien krijgt het hoekgedeelte vijf bouwlagen. De totale inhoud is 12.500 m3 en het vloeroppervlak 2750 m2. De gevels worden bekleed met prefab platen van sierbeton.’ Dezelfde tekst en het vrolijke perspectiefje zijn gepubliceerd in het architectuurtijdschrift Bouw van 27 januari 1968. Verder is er een technische beschrijving in Stedenbouw verschenen.

Het gebouw, dat de naam ‘Vijverhof’ kreeg, bestaat uit een kubusvormig deel van vijf lagen op de hoek van de Zomerhofstraat en de Vijverhofstraat en een laagbouwdeel dat aansluit op de lagere bebouwing in de Zomerhofstraat. Aan de achterzijde ligt de Schoterboshof; deze grenst aan de parkeergarage van het kantoorgebouw Katshoek en is eigenlijk een expeditiestraat. Op de laagbouw is een daktuin aangelegd.

Het gebouw is geconstrueerd met betonkolommen op een modullmaat van 5,40 meter en 30 centimeter dikke plaatvloeren. De borstweringen bestaan uit grindbetonplaten. Er zijn aluminium ramen toegepast. De betonconstructie maakte een speelse, plastische gevel mogelijk. Alle binnenwanden van de 65 vertrekken zijn verplaatsbaar. Op één verdieping was een ‘grossraum’, een kantoortuin.

Architect Leen Kolpa (1926-) is één van de minder bekende Rotterdamse wederopbouwarchitecten. Hij maakte vooral bedrijfsgebouwen, zoals het bodehuis aan het Groenendaal. Het bureau bestaat nog steeds.

Op 12 november 1975 werd het 75-jarig bestaan gevierd. Naar aanleiding daarvan kreeg kunstenares Loeki Metz (1918-2004) de opdracht om een gevelreliëf te maken. Het kunstwerk verbeeldt de werkzaamheden van het transportbedrijf: bevrachting, expeditie activiteiten en ladingcontrole. Het thema van het reliëf: de vaart, de haven, is typisch voor de havenstad. De zeeën op de wereld zijn erop teruggebracht tot een abstracte vorm, waar in het midden een klassiek zeilschip vaart – handel en scheepvaart als centrum van de aardbol. Aldus de website BKOR.

Bij het honderdjarig bestaan in 2000 is de firma nog steeds in het gebouw gehuisvest. In 2006 is het bedrijf failliet gegaan. Het kantoorgebouw is sindsdien door diverse creatieve ondernemers in gebruik genomen. Door de terugliggende vlakken bij de entree geel te schilderen is de bijnaam het Gele Gebouw ontstaan. Op de begane grond aan de Zomerhofstraat zit de zeefdruk-community Meshprint Club en aan de Vijverhofstraat het populaire café MONO, door kenners omschreven als ‘dance-able cafe.’