Hans Mani was in de jaren tachtig stedenbouwkundige bij het district Centrum van de afdeling Stadsontwikkeling. Voor de uitwerking van het 'Masterplan Churchillplein' deed hij onderzoek naar de uitgangspunten van het Basisplan 1946, zoals beschreven in 'Het Nieuwe Hart van Rotterdam, ASRO, 1946'. Hij kwam daarbij tot de conclusie dat het vaak genoemde 'Venster op de rivier' nergens werd genoemd en bovendien niet realistisch was.
Jan Bokhorst, Gottfried Gelaudemans en Gerard Mulder zien elkaar jaarlijks bij de oud-werknemersbijeenkomsten van ICI in het Maritiem Museum tegenover hun oude werkplek. Tijdens de expositie in het Maritiem District halen ze nogmaals herinneringen op aan hun langdurige dienstverband, gemiddeld meer dan dertig jaar. Trots en verbondenheid typeert hun relatie met ICI. “Toch jammer dat ICI is opgehouden te bestaan.”
Frans Hooykaas kent Rotterdam als zijn broekzak. Geboren, getogen en er nog steeds wonend. Hij werkte zijn hele leven in het Wijnhavenkwartier waar hij begon als bouwkundig tekenaar bij architectenbureau Van den Broek en Bakema en eindigde als docent aan de Willem de Kooning Academie. Nu gidst hij onder andere Duitse toeristen door Rotterdam met als startpunt de Boompjes. Een gesprek over de stad, haar architectuur, Jaap Bakema en kleur.
Het oud-schippersechtpaar De Groot-Nap woont aan de Scheepmakerskade. Het is dezelfde plek waar ze jaren met hun klipper ‘Mare Silentum’ lagen. Huizen stonden er nog niet. Ze vertellen over hun leven als binnenvaartschippers, de Leuvehaven en hun liefde voor het varen.
Het Graanhuis dat in 1957 op de hoek Wijnhaven, Posthoornstraat opende bood onderdak aan het Comité van Graanhandelaren, diverse handelsmaatschappijen en een uitbreiding van ICI.
Imperial Chemical Industries bouwde in 1953 een nieuw hoofdkantoor aan de Wolfshoek, Leuvehaven. Cornelis Elffers ontwierp het gebouw evenals de naastgelegen uitbreiding: het Graanhuis. Jarenlang 'sierden' chemische vaten van ICI de kade.
Het Bijkantoor van de Nederlandsche Bank sneuvelde tijdens het bombardement in 1940. Het duurde tot 1955 voordat het nieuwe gebouw aan de Boompjes gereed was, tegenwoordig rijksmonument.
Het Wijnhavenkwartier, voorheen Waterstad en nu Maritiem District geheten is door de jaren heen veranderd van havengebied tot bedrijfsgebied waar nauwelijks gewoond werd. Tegenwoordig schieten de woontorens uit de grond.
De Boeg is het monument uit 1957 voor de gevallenen van de koopvaardij in de Tweede Wereldoorlog. Het ontwerp is van kunstenaar Carasso die oorspronkelijk niet de ontwerpwedstrijd won. De beeldengroep is later geplaatst.
Rob van Katwijk woonde vanaf 1961 in de dienstwoning aan de Scheepmakershaven 67 op de vijfde etage. Hij vertelt over zijn jeugd in het kantoorpand dat qua functie niet veranderd is. Het is nog steeds een bedrijfsverzamelpand, weliswaar zonder de (dienst)woning en de veranderende wijk, die hij regelmatig fotografeert.
Aan de Marconistraat verrees in 1953 een groot veilingcomplex, dat gebouwd wordt voor de pas gestichte N.V. Rotterdamse Citrusveiling en uitgewerkt werd door het architectenbureau Van Tijen en Maaskant.
Joosje van Geest werkt vanuit het wederopbouwpand het Glazen Gebouw aan de Vijverhofstraat/Teilingerstraat, voorheen eigendom van Kramer en Röder IJzerwaren en Gereedschappenhandel. De architectuurhistoricus heeft een voorliefde voor rafelranden in de stad zoals ZOHO, dat zich kenmerkt door ietwat verwaarloosde, middelgrote kantoren uit de jaren ’60.