Kantoor en dienstwoningen Graan Elevator Maatschappij
De Graan Elevator Maatschappij besluit in 1963 wat kantoorruimte nabij de silo aan de Maashaven en Brielselaan te realiseren. Architect van het boven water geplaatste gebouwtje is Herman Haan.
De Graan Elevator Maatschappij besluit in 1963 wat kantoorruimte nabij de silo aan de Maashaven en Brielselaan te realiseren. Architect van het boven water geplaatste gebouwtje is Herman Haan.
De weinig bekende flat en gemeentelijk monument werd ontworpen door Van Embden & Van Andel. Samen met de twee laagbouwdelen vormt het een ensemble dat de openbare buurttuin omsluit. De flat was meerdere keren het decor in een film.
Hans Abelman is kunstenaar, initiatiefnemer en promotor van vele activiteiten in de stad Rotterdam. Hij vroeg Jan van Teeffelen (planoloog) en Ronald Volk (stedenbouwkundige) hun opinie te geven over de positie en betekenis het herdenkingsbeeld De Vallende Ruiter van Marino Marini. Zij stelden zich de vraag hoe er anno 2023 gekeken zou kunnen worden naar het beeld, naar de locatie en naar de betekenis ervan vanuit het perspectief van Rotterdam als een fysieke maar ook een historisch gelaagde stad. Zij schreven het volgende:
Het Gele Gebouw, eigenlijk de Vijverhof geheten en ontworpen door Leen Kolpa, werd in 1969 voor de firma Hanno & Co gebouwd. In 1977 werd een reliëf van Loekie Metz aan de gevel toegevoegd ter ere van het 75-jarig bestaan van dit stuwadoorsbedrijf. Het gebouw wordt tegenwoordig bevolkt door (creatieve) ondernemers, de zeefdrukclub Meshprint en uitgaansgelegenheid MONO.
Aan de Keilehaven staat het poortgebouw van Thomsen's Havenbedrijf. Een compromisloos modern en functioneel gebouw van architectenbureau Brinkman en Van den Broek. Toen het gebouw in 1990 zijn functie verloor, veranderde het in een ruïne. In 2005 is het gerestaureerd tot bedrijfsverzamelgebouw. Een jaar later werd het gemeentelijk monument.
De christelijke Technische School De Poort in Rotterdam West was de eerste naoorlogse nijverheidsschool die met systeembouw gerealiseerd werd. Systeembouw zou tot snellere bouw en kostenbesparing leiden, maar dan was samenwerking met de andere zuilen en dus andere architecten vereist.
Ten behoeve van de uitbreiding van het scheepvaartagentschap Ruys & co werd het herenhuis aan de Veerhaven 4 gesloopt. Er verrees een nieuw modern pand voor het passagebureau oftewel reisbureau van de Koninklijke Rotterdamse Lloyd.
Het kantoorgebouw voor de firma Overbeek had als vierde gebouw in Europa een spectaculaire hangconstructie. De glazen gevel van het Marconihuis was voorzien van een metallic laagje van goud en koper. Die goudkleur gaf het gebouw de bijnaam Goldfinger.
Het vroege wederopbouwwijkje rondom de Jonker Fransstraat is door de Admiraal de Ruyterweg, Vondelweg en Goudsesingel volledig geïsoleerd van zowel het centrum als van Rubroek.
Een van de eerste vrouwelijke architecten, Wil Jansen, ontwierp het woongebouw voor alleenstaande vrouwen en onvolledige gezinnen aan de Suze Groeneweglaan. De zogeheten RVS-flat werd in 1958 opgeleverd en is tegenwoordig voor iedereen toegankelijk.
Stella Maris was onderdeel van een wereldwijde organisatie die zich bekommerde om de fysiek en geestelijke opvang van katholieke zeelieden. In 1953 bouwde Stella Maris een zeemanshuis met recreatiegelegenheid en een hotel- en restaurantaccommodatie met een kapel.
Architectuurhistoricus Han Timmer blikt terug op zijn jeugd in de jaren zestig in Kralingen. Vier keer per dag liep hij de brandgrens over en registreerde de verschillen tussen vooroorlogse en naoorlogse gebouwen. De drie schoolgebouwen met katholiek, christelijk en openbaar onderwijs waren een lesje in de Hollandse verzuiling. De buurt uit zijn jeugd bleek een minikosmos aan geschiedenis. Het zou zomaar kunnen dat hier zijn liefde voor architectuur en geschiedenis geboren is.