We hebben de Euromast gemaakt

Koningin Juliana kwam er zo nu en dan met haar vriendinnen, voor koffie en gebak. Scheffers Restaurant Tearoom en Patisserie, te vinden in ‘Europe’s Fifth Avenue: Lijnbaan 87’, zo meldt de achterkant van de ansichtkaart met voorop het interieur van Scheffers.

Voor de familie Scheffers staat de Lijnbaan vooral voor hard werken. Zes dagen in de week, van 8.30 uur ’s ochtends tot 18.00 uur was de Tearoom en Patisserie geopend, het restaurant tot 23.00 uur. Regelmatig kwam daar nog een zevende dag bij. Na de kerk nog even langs de zaak om te controleren of de motoren nog goed draaiden, of om iets op te lossen of te regelen. Op het hoogtepunt telde Scheffers zelfs 150 man personeel. Het restaurant was populair en is door vele beroemdheden bezocht. De uitgebreide Indische rijsttafel, iedere laatste woensdag van de maand, was jarenlang een fenomeen. "Altijd uitverkocht", brengt Scheffers in herinnering.

Zijn vader, B.M. Scheffers, opende op de Lijnbaan in 1953 zijn tweede banketbakkerij. Hij maakte bewust de sprong over de Maas, van de Polderlaan op Zuid naar het centrum. Hoewel zijn moeder erg had uitgekeken naar het wonen boven de winkel, hartje centrum, bleek die droom niet realiseerbaar. "Er zouden geen woningen boven de winkels komen. En dus moest er een andere bestemming worden gevonden voor de bovenste etage. Dat was het moment waarop een restaurant in beeld kwam en aan de Tearoom en Patisserie werd toegevoegd."

In de kelder van Lijnbaan 87 werden de meest bijzondere taarten gebakken. "We hebben de Euromast gemaakt", zo vertelt Scheffers trots. Hun vaste reclameleus was: 'Voor verjaardag en bij ieder feest, voldoet ’n Scheffers’ taart het meest.’ Het best verkochte product, naast de tompouce, was de hazelnootschuimtaart. En bekend stonden ze ook om hun vers gemaakte ‘Lijnbaancroquette’.

We hebben de Euromast gemaakt!

Scheffers zou ook de eerste banketbakker worden die diepvriestaarten ging verkopen. "Min of meer noodgedwongen. Het werd zo druk dat we zijn gaan experimenteren. We konden anders moeilijk nog aan de enorme vraag voldoen. We hebben toen ook speciale diepvriesdozen laten ontwerpen."

Tijdens hun Lijnbaanjaren is er bij Scheffers ook veel ‘meegenomen’. Niet alleen het tafelzilver was erg gewild, maar ook de vers gebakken taarten die direct naast de deur in de etalage stonden. "We zijn toen die taarten van vet gaan maken. Wanneer deze dan opeens waren verdwenen, dan hadden wij met het personeel de grootste lol bij de gedachte dat iemand straks in vet zou happen in plaats van in een vers stuk taart."

Uiteindelijk sloot Scheffers op 1 februari 1974 de deuren van hun zaak op de Lijnbaan. Dat was ook hét moment dat ‘zoet-tovernaar’ B.M. Scheffers afscheid nam. Cees Scheffers is zich daarna gaan richten op de productietak van het bedrijf. Op zijn 62^eis hij definitief gestopt. Zijn passie voor het bakken is nooit verdwenen. Nu bakt hij af en toe nog samen met zijn kleinkinderen koekjes.

Op de Lijnbaan komen hij en zijn vrouw niet veel meer. "We koesteren de mooie herinneringen. En dat zijn er vele. Het leven gaat gewoon door."

Dit interview is gepubliceerd in het boek '60 jaar Lijnbaan' van Astrid Aarsen.