Stadsverwarming Blekerstraat

Tegelijk met de plannen voor de wederopbouw van de stad stelde Rijksgemachtigde voor de Wederopbouw J.A. Ringers een commissie in om te bestuderen of stadsverwarming mogelijk was in het Rotterdamse stadscentrum. Een commissie onder leiding van enkele ingenieurs oordeelde in 1941 positief. Het feit dat het hele centrum kaalgeslagen was bood natuurlijk kansen voor de aanleg van het noodzakelijke leidingstelsel. De warmte werd opgewekt in de centrale aan de Schiehaven en getransporteerd naar twee centrales in het centrum, het voormalige elektriciteitsgebouw aan de Delftsevaart en een nieuw gebouw aan de Baan.

Aanvankelijk was de afzet van stadsverwarming beperkt en had het onderstation aan de Delftsevaart voldoende capaciteit. Bij de start in 1948 waren vier gebouwen aangesloten op de stadsverwarming: het telefoongebouw en de firma Rouppe van der Voort aan de Botersloot, het woningcomplex Pax aan het Groenendaal en de Amsterdamse Bank-Incassobank aan de Blaak. In 1950 waren er 28 klanten en rond 1960 was het aantal aansluitingen tot boven de driehonderd gestegen.

Eind jaren vijftig werd de bouw van een tweede onderstation noodzakelijk en maart 1959 ging de gemeenteraad akkoord met de financiering. Het gebouw kwam aan de Blekerstraat, grotendeels uit het zicht vanaf de doorgaande wegen, maar toch gunstig gesitueerd ten opzichte van het stadscentrum. Het gebouw is aan drie zijden ingesloten door de bouwblokken van Schiedamsedijk, Schildersstraat en Schiedamsevest. Het is wel een vrijstaand gebouw, dat bijna het hele Tweede Blekerhof vult.

Aanvankelijk waren in dit station drie ketels gedacht. Men kan echter volstaan met twee, waarvan de eerste niet voor eind 1960 geplaatst behoeft te worden. De tweede ketel zal twee of drie jaar later in gebruik moeten worden genomen. Het nieuwe onderstation zal ook worden gebruikt als onderkomen voor het onderhoudspersoneel van de stadsverwarming. Daarvoor zijn was- en kleedlokalen in het gebouw opgenomen.

Het Vrije Volk 16 maart 1959

Het gebouw is als staalskelet geconstrueerd; de gevels bestaan uit een combinatie van grote glasvlakken en baksteen. Hoewel het gebouw een utilitair karakter heeft en voornamelijk een omhulling van de verwarmingsketels vormt, is er veel aandacht voor de architectuur. De ontwerper van Gemeentewerken verantwoordelijk voor het gebouw heeft zijn best gedaan. De ketels staan in een geheel glazen omhulling. Bijzonder is verder de gestaffelde glaswand aan de Blekerstraat. Het gebouw werd begin 1961 in gebruik genomen en op Opbouwdag officieel geopend.

Het onderstation in de Blekerstraat is nog volledig ongewijzigd. Binnen het netwerk van de stadsverwarming heeft het voornamelijk een functie als noodvoorziening bij calamiteiten of extreme koude.