Rotterdam had altijd al een aparte smaak

Juwelier Heetman en schoenenmagazijn Cinderella zijn de enige twee winkeliers die nog in hetzelfde pand op de Lijnbaan zitten waarvan ze zestig jaar geleden de deuren openden. ‘De Lijnbaan, daar moest je zitten. Mijn vader heeft alle centen bij elkaar geschraapt om het pand op de Lijnbaan nummer 84 te kunnen kopen’, zegt voormalig directeur Robbert Bons (1946) en derde generatie van het toenmalige familiebedrijf.

(red.Juwelier Heetman is gestopt in januari 2018)

Net als Heetman was ook Cinderella een familiebedrijf. Inmiddels is het bedrijf in 2008 door de familie verkocht, maar de band met Cinderella heeft Bons gehouden. In 1969 kwam hij bij de afdeling inkoop werken. Zijn aanvankelijke ambitie om huisarts te worden liet hij varen toen zijn vader ziek werd. In 1974 vormde hij samen met zijn oom en zijn broer de directie van Cinderella. Het was zijn opa die in 1908 Hübscher Schoenenmagazijn overnam in Den Haag. In 1936 veranderde de naam in Cinderella, bedacht door een reclamebureau.

De Lijnbaan was de derde locatie in Nederland waar Cinderella een winkel opende. Exclusieve en luxe schoenen, dat was hun onderscheidend vermogen. En, Cinderella was de eerste schoenenwinkel waar geen schoenendozen meer in de winkel stonden. Ook importeerden ze als een van de eersten schoenen uit Italië. En vanwege het local marketing-principe, is geen Cinderella-winkel hetzelfde. ‘Rotterdam had altijd al een heel aparte smaak. De modellen schoenen die hier werden verkocht, waren eerder wat volkser, maar vaak ook veel uitgesprokener dan in de rest van Nederland. En als een model goed liep, dan had je een bestseller eerste klas. Dat was uniek voor onze Lijnbaanlocatie. Dat gebeurde in geen enkele andere Cinderella-winkel’, aldus Bons.

De modellen schoenen die in Rotterdam werden verkocht, waren eerder wat volkser, maar vaak ook veel uitgesprokener dan in de rest van Nederland.

Zijn vroegste herinnering aan de Lijnbaan gaat terug naar toen hij een jaar of acht was. Vaak ging hij mee met zijn vader. Dan kreeg de kleine wat geld mee en snelde hij naar Schürmann’s om een taartje te kopen. "Alleen, in mijn korte broek en volledig gelukkig, zat ik daar dan achter mijn taartje. Als mensen dan vroegen komt je vader of moeder zo, dan zei ik steevast nee. Zodra mijn vader klaar was met werken haalde hij me dan weer op. Feitelijk was de Lijnbaan voor mij de buitenschoolse opvang avant la lettre!"

Feitelijk was de Lijnbaan voor mij de buitenschoolse opvang avant la lettre!

Als directeur reisde Bons voortdurend tussen het hoofdkantoor in Amsterdam en alle overige 23 filialen. Dat de retail nog steeds diep in hem verankerd zit, bewijst hoe hij erover praat. ‘Retail is detail.’ Wanneer een etalage vier weken lang dezelfde inrichting heeft, dat is iets dat hij onbegrijpelijk vindt. "De etalage is het visitekaartje van de winkel. De inrichting van de etalage pas je voortdurend aan; aan het weer en aan andere bijzondere omstandigheden."

De etalage is het visitekaartje van de winkel.

Momenteel is Robbert Bons, als een van de eigenaren, volop actief voor de Eigenarenvereniging Lijnbaan. Tijdens de voorbereiding op het 60-jarig bestaan was hij regelmatig op de Lijnbaan te vinden. Persoonlijk stond hij boven op de luifel om samen met de aannemer te inventariseren wat er aan noodzakelijk onderhoud moest plaatsvinden voordat de feestelijke activiteiten zouden losbarsten op 9 oktober 2013. Over de Lijnbaan nu en in de toekomst is hij optimistisch gestemd. ‘Ik vind het interessant wat er gebeurt rondom het beoogde Lijnbaanakkoord. Die nieuwe ontwikkelingen blijf ik nauwgezet volgen.’

Dit interview is gepubliceerd in het boek '60 jaar Lijnbaan' van Astrid Aarsen.