Keucheniusschool

In 1958 verzocht de Vereniging tot Stichting en Instandhouding van Scholen voor Gereformeerd M.U.L.O. in het Centrum van Rotterdam de Gemeente om een nieuw schoolgebouw te mogen stichten. Het gebouw voor in totaal 151 kinderen zou uit zes theorielokalen bestaan, aangevuld met aparte vaklokalen voor natuurkunde en tekenen en een overblijflokaal. Het voorgaande schoolgebouw aan de Zomerhofstraat uit 1920 was bij het bombardement van mei 1940 verwoest. Daarna werd de school tijdelijk gehuisvest in een gemeentelijk schoolgebouw aan de 2e Pijnackerstraat, voordat het aan de Noorderhavenkade terecht kwam. Men wilde graag weer in het Zomerhofkwartier bouwen:

Het werd weliswaar niet de Teilingerstraat, maar de Heer Bokelweg, met het toenmalig huisnummer 60. De nieuwe school werd vernoemd naar de politicus L.W.C. Keuchenius, pleitbezorger van het bijzonder onderwijs. Een aparte alinea in de aanvraag ging over de noodzaak voor het wijzigen van het Basisplan, aangezien het schoolgebouw afweek van de toebedeelde functies ‘winkelen, kantoren en bedrijven’ in het Zomerhofkwartier; bovendien was het gebouw deels op niet voor bebouwing aangewezen grond geprojecteerd.

Het ontwerp uit 1958 was een schoolgebouw op kolommen met een bijna geheel open plint, ingericht als verdiept speelterrein. Hier is architect Kammer duidelijk geïnspireerd door het werk van Le Corbusier. Harry Kammer (1902-1988) werkte na zijn studie Bouwkunde aan de Technische Hogeschool in Delft bij Brinkman & Van der Vlugt en startte in 1933 een eigen architectenbureau. In 1953 ontstond contact met de Rotterdamse Vereniging voor Technische Scholen en dat resulteerde in een serie schoolgebouwen in en rond Rotterdam. Samen met enkele andere architecten die op hetzelfde terrein werkzaam waren, zoals J.P.L. Hendriks en R.H. Fledderus, richtte hij in 1962 de Werkgroep (later maatschap) Technische Scholen op.

De gevel langs de Heer Bokelweg waar de gangen lagen, bestond uit brede borstweringen van ingetrilde glasmozaïektegels, afgewisseld met rechthoekige bandvensters met stalen ramen in houten kozijnen. Hiervoor lag een hellingbaan en zijtrap om de hoogte naar het verhoogde entreeniveau te overbruggen. De entree is voorzien van een luifel. De zuidgevel bij de leslokalen had een vliesgevel met vensters en bovenlichten met panelen met zwart glas. Bij binnenkomst geeft een trappenhuis toegang tot de overige lokalen en de achterliggende gymnastiekzaal. Het entreehalletje en de gymnastiekzaal waren op de begane grond ingericht met functionele ruimtes zoals stadsverwarming, berging en vestibule. De gymnastieklokalen liggen in een apart bouwdeel loodrecht op het hoofdgebouw.

Architect Kammer experimenteerde met een aluminium buitenzonwering van de fabrikant Bingham & Co. Dit ging niet zonder slag of stoot; de schoolleiding klaagde over het klepperen van de jaloezieën zodat de inspectie van de Dienst Gemeentewerken en Kammer poolshoogte kwamen nemen.

Ondanks bezwaren van de schooldirecteur kwam er een handmatig te bedienen windmechanisme.

In 1968 werd het gebouw vanwege de stijgende leerlingenaantallen en de sluiting van de ULO aan de Bergsingel uitgebreid met zes lokalen. Deze kwamen in een nieuwe vleugel aan de zijde van de Raampoortstraat. De gevels van de nieuwbouw sluiten naadloos aan op het oorspronkelijk gebouw. Het bouwdeel kreeg een eigen ingang. De zijgevels werden dichtgemetseld en de onderverdieping en begane grond werden dichtgebouwd. De materialen (baksteen, glasmozaïek) zijn hetzelfde, maar er is nog een licht verschil te zien tussen het oudere gedeelte en de laagbouw.

In huidige staat valt het bouwvolume ietwat weg tegen omliggende structuren en gebouwen, zoals het Technikoncomplex, de Shellgebouwen en de spoorwegviaducten. Het schoolgebouw is in gebruik door het Grafisch Lyceum en een zorginstantie. Op de gesloten zijgevel aan de Schiekade is in 2013 een grote wandschildering aangebracht van een verfrommelde wasbak van de Rotterdamse kunstenaar Ozon. De muurschildering verving een eerdere schildering.