Kantoor en dienstwoningen Graan Elevator Maatschappij

Wat wij nu kennen als de Maassilo, is een in verschillende fases gerealiseerd silogebouw van de Graan Elevator Maatschappij. In 1910 was het eerste silogebouw ontworpen door de Rotterdamse architect J.P. Stok klaar. Het had een opslagcapaciteit van 20.000 ton graan. In 1931 volgde een forse uitbreiding, voor 50.000 ton, achter dit gebouw. Bij het ontwerp van Brinkman en Van der Vlugt werd voor het eerst in Nederland gebruik gemaakt van een glijbekisting. In 1952 volgde een nieuwe uitbreiding van 22.000 ton, ontworpen door de architecten Ae.G. & J.D. Postma. Deze is gesitueerd in een smalle strook aan de Brielselaan over de volle lengte van de twee eerdere silo's. Deze uitbreiding heeft een lengte van 100 meter, een breedte van 10,75 meter en een hoogte van ca. 40 meter. In het midden is een inkeping gemaakt. De silo kraagt 2,80 meter uit boven de straat. Kolommen, waardoor een soort overdekte galerij zou kunnen worden gevormd, waren niet toegestaan.

Een deel van het verwaarloosde en verlaten silocomplex is sinds 2004 in gebruik als evenementenlocatie. Vanaf 2007 is hier een combinatie van functies bijgekomen met kantoren, ateliers en presentatieruimtes voor creatieve ondernemers, de Creative Factory. De grijze wand aan de Brielselaan is in 2009 door een Braziliaanse artiest beschilderd. In 2018 heropent danceclub Now & Wow op de tiende etage.

De Graan Elevator Maatschappij had al sinds 1915 een, door Michiel Brinkman ontworpen, representatief hoofdkantoor aan de Parklaan. Bij de silo waren wat rommelige aanbouwsels. In 1963 besluit men wat kantoorruimte nabij de silo te realiseren. Architect is Herman Haan (1914-1996), die in deze jaren trouwens meer bekendheid geniet als ontdekkingsreiziger in Afrika dan als architect. Ten tijde van de uitvoering van het gebouw is Haan in januari 1964 met een NCRV-televisieploeg op expeditie naar Mali gegaan. De tweewekelijkse reisrapportages maken veel indruk. Haan heeft vooral naam gemaakt als architect van radicaal moderne woonhuizen. Maar hij realiseerde ook veel bedrijfsgebouwen in de regio Rotterdam.

Het gebouwtje kwam te staan aan de kade, door plaatsgebrek zelfs boven het water. Het bestaat uit twee dienstwoningen met een garage op de onderste laag en een kantoorruimte van 250 vierkante meter op de bovenste laag. Het rechthoekige volume is op drie robuuste betonnen pijlers in het water van de Maashaven geplaatst. De betonconstructie van de ondervloer verjongt zich naar de randen, waardoor het zwevende karakter wordt versterkt. Via een brug en een stalen trap zijn woningen en kantoor bereikbaar. De gevels zijn naar de straatkant tamelijk gesloten, maar royaal van terugliggende bandvensters voorzien aan de waterkant. Ook loopt hier op beide verdiepingen een balkonstrook voor de gevel. In de zijgevel vormt de geprononceerde waterspuwer een knipoog naar het werk van Le Corbusier. Kenmerkend voor het werk van Haan zijn de vloeren van breuksteen.

In 1970 zijn de twee woningen verbouwd tot kantoorruimte. In 1973 zijn er plannen voor een overbouwing van het gebouwtje met een soort kantoortoren, maar dat plan gaat niet door. Het gebouw is uiterlijk nog geheel intact, maar intern volledig verbouwd. Het is nu geheel in gebruik als kantoor.