• Artikelen

Er is heel veel binding met de buurt, maar niet met de stenen

Vriendinnen Els en Elly zijn ‘actieve’ buurtbewoners, ze komen vaak in het wijkcentrum in het Hoogkwartier. De binding met de buurt is groot.

Er is heel veel binding met de buurt, maar niet met de stenen

Mevrouw Van der Horst en mevrouw Dunk zijn twee vriendinnen, die beiden in de binnenstad wonen. Mevrouw Dunk woont aan het Groenendaal, in een nieuw gebouw genaamd De Laurensveste. Mevrouw Van der Horst woont aan het Haagseveer. De vriendinnen komen regelmatig in het wijkgebouw in het Hoogkwartier, ze zijn echt actieve buurtbewoners.

Herinneringen

Mevrouw Dunk vertelt over haar herinneringen aan het voormalige Emporium gebouw, dat afgebroken is voor de bouw van het huidige wijkgebouw met bovengelegen seniorenwoningen. Voor het in gebruik nemen van het Emporium gebouw - een blokvormig multifunctioneel gebouw uit de wederopbouwperiode aan de Kipstraat - als wijkcentrum, zat er een autodealer in de ruimte. Het wijkcentrum speelt echt een belangrijke rol in de buurt. Eigenlijk is het Hoogkwartier net een dorp volgens de dames, omdat ze via het wijkgebouw zoveel mensen kennen.

Eigenlijk is het Hoogkwartier net een dorp volgens de dames, omdat ze via het wijkgebouw zoveel mensen kennen.

Nostalgie naast vooruitgang

De mensen die hier wonen, de senioren voornamelijk, voelen zich heel verbonden met de buurt. Van het organiseren van activiteiten voor de buurt weten de dames dat er niet heel veel interesse is onder bewoners voor de architectuur van het Hoogkwartier. "Er is heel veel binding met de buurt, maar niet met de stenen", volgens mevrouw Van der Horst. Wel zijn buurtbewoners heel nieuwsgierig naar historie. Historische foto-avonden zijn populair in het wijkcentrum. Er komt dan veel nostalgie naar boven. Maar men zou niet de sloop van een gebouw betreuren, of belemmeren. De mensen hier zien graag vooruitgang. Dat is belangrijk voor een wijk die ontstaan is vanuit de wederopbouw. De dames vinden wel dat het Hoogkwartier echt een eenheid vormt qua architectuur: "Dat hoort zo".

Historische foto-avonden zijn populair in het wijkcentrum. Er komt dan veel nostalgie naar boven.

In de buurt blijven (of) Prettig wonen

Dat het Emporium gebouw uiteindelijk gesloopt werd, vond men niet erg, vertellen de dames. Er kwam namelijk een heel handig nieuw gebouw voor in de plaats, dat precies voldeed aan een grote behoefte. Veel buurtbewoners op leeftijd wilden namelijk graag in de buurt blijven wonen, maar hadden behoefte aan een geschiktere woning dan hun kleine wederopbouwappartement. Het nieuwe gebouw op de locatie van het Emporium bestaat voor een groot deel uit seniorenwoningen en voldeed dus aan de behoefte van de buurt. Dat de oudere bewoners graag willen blijven is niet zo vreemd: ze hebben hier hun roots en daarnaast is het hier prettig groen wonen en tegelijkertijd centraal.

Dat de oudere bewoners graag willen blijven is niet zo vreemd: ze hebben hier hun roots en daarnaast is het hier prettig groen wonen en tegelijkertijd centraal.

Nieuwe jonge ondernemers

Bijzonder aan de buurt zijn de vele expeditiestraten. Het is wel prettig om daar een balkon te hebben, maar het zijn rare straten om doorheen te lopen. Dat voelt niet zo fijn, zeker ’s avonds. De buurt is wel veranderd gedurende de jaren. De winkeliers die voorheen aan de Hoogstraat gevestigd waren, de slager en de bakker, zijn langzaam weggetrokken uit de buurt. De dames bewonderen de nieuwe jonge, nieuwe ondernemers die hun plaats hebben ingenomen. Met de komst van deze jonge ondernemers, merken de dames dat er ook een nieuw, jonger, publiek naar de straat komt. En er komen steeds meer jonge mensen in de buurt te wonen. Die blijven echter nooit heel lang; als ze aan kinderen beginnen verhuizen ze weer. Dat was vroeger toch wel anders.

De dames bewonderen de nieuwe jonge, nieuwe ondernemers die hun plaats hebben ingenomen. Met de komst van deze jonge ondernemers, merken de dames dat er ook een nieuw, jonger, publiek naar de straat komt.
Het verhaal van
Els van der Horst en Elly Dunk
Onderwerpen
Verhalen