De Leuvetoren, stiekem heel bekend

01-10 architecten zit op de zevende verdieping van de Leuvetoren. Om binnen te komen is er een belpaneel. Daarop zitten enkele knopjes en een klein display. Eén knopje is om te bellen, twee andere om langs alle huurders te klikken. Na ongeveer 10 keer drukken verschijnt de naam van het bureau in beeld. Er kan gebeld worden! Zoals architect Peter later zegt: ”Het belpaneel is grappig ouderwets.”

Voor de zekerheid vraagt Peter nog even na of de Leuvetoren een monument is. Na het ontkennende antwoord zegt hij: “Dat is niet verwonderlijk, want zo bijzonder is het niet.” Toch fungeert de toren als een herkenbaar punt voor Rotterdammers. “Daar zat toch vroeger Heineken?” is de reactie als hij aan mensen in zijn omgeving vertelt waar het kantoor van 01-10 zich bevindt. Hij lacht: ”Ze hebben niet in de gaten dat het alleen de reclame op de gevel was en dat Heineken hier nooit gezeten heeft.” Ook kunnen veel mensen zich de brand uit 1978 herinneren. Maar sinds 2015, het moment dat 01-10 in het gebouw zit, is er in Peter zijn herinnering geen brandoefening meer geweest. “Dat is wel wat gek.” Zijn collega ontkracht deze stelling, de brandoefeningen blijken wel te zijn gehouden, blijkbaar zonder Peter.

Voordat 01-10 naar de Leuveflat verhuisde, zat het bureau in een gebouw van Maaskant aan het Weena-Zuid. “We dachten toen dat we midden in de stad zaten. Maar nee, nú zitten we pas echt midden in de stad. Het uitzicht is fantastisch! Het uitzicht is ’s morgens fascinerend, ’s middags fascinerend en ’s avonds fascinerend.” Peter gebaart enthousiast. Door het open vloerplan kan de bezoeker richting Maas, Baankwartier en Blaak kijken.

Veel architecten vinden het juist wel leuk als een gebouw een beetje piept of kraakt.

Collega Irene Paalvast schuift aan en het gesprek gaat verder over het gebouw. Ook Irene geniet elke dag van het uitzicht. Dat het pand wellicht wat verouderd is, maakt haar niet uit. Lachend: “Als het een beetje waait en de lift gaat open… Woesssssj!” Peter: “De mensen zijn een lift die een beetje rammelt niet gewend. Veel architecten vinden het juist wel leuk als een gebouw een beetje piept of kraakt.” Irene beaamt dat er door de jaren heen veel architectenbureaus hebben gezeten en nog steeds zitten. Waarschijnlijk omdat het ontbreken van een parkeergarage voor een architectenbureau minder bezwaarlijk is. Zij gebruiken als bureau een auto van GreenWheels. Daarentegen zit er wel een fietsenstalling. Peter: “Het is een nuchter en droogjes ontworpen gebouw, maar niet onprettig. Maar ook niet dat het me écht iets doet. Daar is overigens niets verkeerd mee. Ik ben wel gehecht aan de plek. Dus ik hoop niet dat de eigenaar de boel gaat slopen.”

Het is een nuchter en droogjes ontworpen gebouw, maar niet onprettig.

Renoveren ziet Peter ook wel zitten. Het bureau heeft namelijk ervaring met renovatie en herbestemming van oude panden. Op de tekentafel ligt nu een wederopbouwpand aan de Westblaak, naast het Easyhotel en een paviljoen voor het Zuiderziekenhuis. Volop in uitvoering is een historische bankgebouw in het centrum van Den Haag dat verbouwd wordt tot een hotel, maar het meest bekende project is misschien wel de renovatie in 2016 van het wederopbouwpand De Nederlandsche Bank aan de Boompjes, dat nu heel toepasselijk De Nieuwe Boompjes heet.

“Wat een knotsgek, fascinerend gebouw was dat.” Peter denkt zichtbaar met plezier terug aan het gebouw. Het ontwerp van architect Zwiers moest destijds allure hebben met speciaal ontworpen directiemeubels en een marmeren interieur met meerdere kunstwerken. Echter, de bank had zelf niet genoeg vulling voor het gebouw. Daarom huisden er meer bedrijven in het pand zoals het douanekantoor. De logistiek binnenin was daardoor compleet chaotisch. Trappenhuizen liepen als een wirwar door het gebouw. Op de tweede moest je terug naar de eerste verdieping om dan weer verder omhoog te kunnen. Op diezelfde tweede etage zat een reeks van cellen met een luchtplaats aan de gevel. Er was zelfs een theater op het dak, dat later weer werd verbouwd tot techniekruimte en woningen. “Hing boven op de bank de was van de bewoners te drogen!”

De logistiek van het gebouw van De Nederlandsche bijbank was compleet chaotisch. Trappenhuizen liepen als een wirwar door het gebouw.

Peter vertelt dat het pand, na het vertrek van de bank, zeer lang heeft leeg gestaan en toen is leeggeplunderd door koperdieven. Op het dak zaten twee koperkunstwerken, Land en Zee, van W.A. Verbon die compleet uit elkaar zijn getrokken. Ook aan de originele bankdeur met koperplateaus ontbraken meerdere panelen. Het prachtige mozaïek in de trappenhal van Louis van Roode, het oude versus het nieuwe Rotterdam verbeeldend, is gelukkig wel gespaard gebleven. Vanwege de crisis begin deze eeuw, ging het eerste spraakmakende ontwerp voor renovatie, met een toren achter de bank die boven de bank uitkraagde, niet door.

Het aangepaste ontwerp voorzag in een herindeling van het gebouw met twee heldere trappenhuizen en een nieuwe entree aan de stadskant waar de ondergrondse parkeergarage ligt. De renovatieplannen zorgden voor intense gesprekken met Monumentenzorg. Peter vertelt dat ze hebben hersteld waar mogelijk en gekeken naar inventieve oplossingen. “De koperpanelen van de deur hebben we verwerkt in de nieuwe trappartij richting de kade, maar ook in de console bij de lift. En bovenin zijn de spanten van de hoge zolder weer zichtbaar, prachtig.” Het resultaat mag geslaagd heten, zeker als collega-architect Kaan met zijn bureau in het gerenoveerde pand besluit te trekken. En 01-10 architecten? Zij blijven zich richten op haalbare, mooie ontwerpen en functionele gebouwen. Dan zit je goed in de Leuvetoren.